Wat is osteopathie

Osteopathie is een manuele geneeswijze gebaseerd op de onderlinge samenhang van de verschillende structuren en weefsels in het lichaam zoals gewrichten, zenuwen, spieren, organen en bloedvaten. Al deze structuren werken samen en zijn afhankelijk van elkaar. Als osteopaat onderzoek je daarom ook het gehele lichaam waarbij de verschillende structuren en weefsels worden onderzocht op bewegingsverlies. Zo kan het zijn dat de oorzaak van de klacht ergens anders in het lichaam ligt dan waar de klacht zich uit. Waar er in de weefsels sprake is van bewegingsverlies worden deze met zachte technieken weer beweeglijk gemaakt zodat het lichaam als geheel weer kan functioneren.

De voornaamste aandachtsgebieden zijn:

Het bewegingsapparaat (wervelkolom, ledematen, gewrichten, spieren)

Het orgaansysteem (inwendige organen, bloedvaten en lymfestelsel)

Het cranio-sacrale systeem (schedel en heiligbeen, hersen- en ruggenmergvliezen)

Een aantal uitgangspunten in de osteopathie zijn:

  • “De structuur bepaalt de functie en de functie bepaalt de structuur”
Dr. Andrew Taylor Still, 1828 – 1917 oprichter van de osteopathie.
  • Wanneer een structuur verstoord is zal dus de functie ervan ook verstoord zijn.
  • Voor een goede functie is het van belang dat iedere structuur naar behoren kan bewegen, want “leven is bewegen”.
  • “The arterial rule is supreme”. Alles staat of valt bij een goede doorbloeding. 
Elk weefsel in een lichaam is afhankelijk van een goede doorbloeding. Zonder goede doorbloeding zal het weefsel verstoord raken in zijn functioneren.