Aangeboren verkorte pezen
Levi is een Amerikaanse Miniatuurpaard hengst geboren in 2012.
Toen Levi geboren werd bleek dat de peesjes in zijn achterbenen te kort waren, Levi liep hierdoor op de punten van zijn hoefjes. De dierenarts heeft Levi speciale hoefschoentjes gegeven om de peesjes op te rekken en na een kleine week belastte Levi zijn hele hoefjes. Echter bleven we een bepaalde stramheid zien in de bewegingen van zijn achterhand. Ook zagen we Levi nooit lekker languit in zijn stal liggen. Bij de dierenarts zijn alle mogelijke foto’s gemaakt om eventuele afwijkingen uit te sluiten. Toen er niets raars naar boven kwam hebben we op advies van de dierenarts een osteopaat gezocht.
Roos heeft Levi 2 keer behandeld en na de eerste behandeling al lag Levi in de avond languit in zijn stal.
Op bijgaande foto is te zien hoe Levi is opgeknapt van de behandelingen van Roos, die in het lijfje van Levi op de nodige blokkades en spanningen stuitte. Levi draaft en beweegt nu als geen ander!
In 2014 is Levi heel succesvol geshowd, zijn beste resultaat was Grand Champion in aote en reserve grand in amateur.
Vruchtbaarheids problematiek
Meow is een Amerikaanse Miniatuurpaard merrie geboren in 2009.
Toen we Meow op 4 jarige leeftijd probeerden drachtig te krijgen is dit niet gelukt. De dierenarts heeft alles geprobeerd, maar dit leidde niet tot het gewenste eindresultaat van een drachtige merrie. We zijn in eerste instantie verder opzoek gegaan in de homeopathie, bach bloesem therapie, acupressuur, maar ook daar helaas niet verder mee gekomen. Na langdurig onderzoek bleek dat Meow een mooi ei ontwikkelde maar dat dit ei op het moment dat het rijp was niet netjes sprong maar doorgroeide en zich vulde met bloed, er vormde zich een zo geheten cyste ei. De dierenarts kon hier niets aan veranderen maar adviseerde de mogelijkheid van osteopathie.
Roos reageerde in eerste instantie wat twijfelend. Heel eerlijk vertelde ze ons dat ze niet zeker wist of de behandelingen uiteindelijk het ei netjes zouden doen springen. Met osteopathie kon ze zeker invloed hebben op drachtigheids-/vruchtbaarheids- problematiek, maar dit was wel een heel bijzondere problematiek.
In het lijfje van Meow vond Roos diverse blokkades die ze behandelde. Ook wees ze ons op de haren bovenop de flanken van Meow die rechtop stonden. In dat gebied was veel spanning en we konden in de gaten houden of de haren platter zouden gaan liggen.
Na de eerste behandeling lagen ze al platter en was haar cyclus al verbeterd. Helaas ontwikkelde zich toch weer een cyste ei. Meow werd een tweede keer behandeld door Roos. Toen ze weer hengstig was kwam de dierenarts wederom scannen. Dit keer ontwikkelde het ei zich normaal en sprong het op de 8e dag op de perfecte maat van 3,5 cm! De dierenarts vertelde dat Meow nu net zo veel kans had om drachtig te worden als elke andere merrie. We hebben 15 LANGE dagen gewacht voordat Meow gescand kon worden. De dierenarts voelde haar eerst op, ze keek me lachend aan en vertelde dat de baarmoeder mond wel heel mooi strak aanvoelde. En toen ze de scankop dan uiteindelijk naar binnenbracht zagen we op het scherm een klein nieuw leven! Meow was 15 dagen drachtig!!!
De dracht van Meow verloopt heel goed en haar eerste veulentje wordt in het voorjaar van 2015 verwacht!
Springpaard
Sinds een paar maanden rij ik een 7-jarige merrie (Haarlem x Dageraad), die in het voorafgaande jaar weinig bereden werd. Het gevolg hiervan was dat de merrie niet fijn liep, stijf en stug was en regelmatig haar hoofd omhoog gooide uit fysiek ongemak. Gezien haar mogelijkheden voor de springsport (ze zal nooit een 1.60 parcours lopen, maar Z of ZZ moet mogelijk zijn), is het de bedoeling om haar daarvoor te trainen en haar op wedstrijden uit te gaan brengen. Na haar een paar weken gereden te hebben werd ze niet veel losser in haar lijf, op de linkerhand ging het redelijk, maar op de rechterhand liep ze niet fijn en dat vond ze ook niet fijn.
Hoewel ik wat sceptisch was over de uitwerking van een behandeling heb ik Roos gevraagd de merrie eens na te kijken en haar te behandelen. Gelukkig kwam hetgeen zij constateerde compleet overeen met hetgeen ik voelde tijdens het rijden. Roos heeft haar behandeling afgemaakt en mij verzekerd het paard zeker een week te laten staan. Eigenwijs als ik was kon ik geen hele week wachten, door de weersomstandigheden konden de paarden niet naar buiten en kon de merrie dus ook niet voldoende bewegen. Dus na 4 dagen heb ik haar een keer gelongeerd en op de 6e dag heb ik haar weer gereden. Dat was eigenlijk 1 groot drama, ze liep helemaal uit balans en was nog stijver dan ze altijd geweest was. Mijn eerste gedachte was dan ook, zie je wel, dat is allemaal niets dat gefröbel aan die paarden, ik had haar beter gewoon kunnen rijden, dan was ze nu veel minder stijf geweest.
Een dag later beviel mijn partner van een gezonde dochter en daarom kwam ik er een dag of 5 niet aan toe om nog te gaan rijden. Toen thuis de rust een beetje terugkwam wilde ik toch weer graag naar de paarden en besloot ook deze merrie weer te gaan rijden. Ze had nu dus bijna 2 weken stil gestaan na de behandeling, buiten die ene keer dat ik haar kort gereden had. Hoewel ze erg fris was, liep ze een stuk beter dan voorheen. In mijn achterhoofd houdend dat dit ook toeval of een tijdelijk iets zou kunnen zijn, ben ik weer gewoon met haar aan de slag gegaan. Ik moet eerlijk bekennen dat ze nu gewoon erg fijn loopt en steeds losser in haar lijf begint te worden. Buiging en stelling vragen, beide kanten op lukt nu gewoon zonder gevecht. In het begin kon je goed merken dat ze moeite had op de rechterhand, maar dat het haar nu geen pijn deed, dus dat ze vooral aan die bewegingen moest wennen en opnieuw moest leren ook haar spieren daarvoor te gebruiken.
Op dit moment zitten we een maand na de behandeling en de stijgende lijn heeft zich zeker doorgezet. De merrie loopt fijn, zowel links als rechtsom en begint lekker los in haar lijf te worden. Ze heeft haar eerste oefenparcoursjes weer gelopen en is eigenlijk klaar om mee op wedstrijd te gaan. Dus hoewel ik wat sceptisch was, had ik dit zelf met rijden nooit voor elkaar kunnen krijgen en zeker niet in zo’n korte tijd.
Met vriendelijke groet, Ruud Vos
Chronische snotneus
Vier jaar geleden stond mijn fjordenpaard Solas op een manege gestald, waar achter zijn stal 2 
pony’s waren ondergebracht die op een paardenmarkt waren gekocht. Deze bleken niet gezond te zijn waarop de hele rij waar Solas stond ook ziek werd. Koorts, hoesten en zelfs droes. Veeartsen liepen af en aan en alles was weer onder controle, alleen Solas bleef met een grote groene snotbel zitten.
Na een tijdje afgewacht te hebben, toch maar weer de veearts gebeld. Hij moest een injectiekuur van 8 dagen, dit zonder resultaat dus nog maar een injectiekuur, weer zonder resultaat. Ook een poedertje werd geprobeerd zonder resultaat. Zijn longen waren schoon maar het snot kwam uit zijn bijholtes. De volgende stap was een natuur geneeskundige, deze is 4x geweest met allerlei pillen en poedertjes met als resultaat ongeveer 2 weken snotvrij. Ook een knoflook kuur werd geprobeerd maar helaas zonder resultaat. Ik dacht ik geef het op, die snotbel hoort gewoon bij hem. Toen trof ik Roos op een feestje aan en ik vertelde haar mijn verhaal. Zij vroeg of ze haar kennis van osteopathie op Solas mocht los laten, en baat het niet dan schaadt het niet dus een behandeling volgde. Na de eerste behandeling werd zijn snot heel erg vloeibaar en liep er zo uit, dit was goed vertelde Roos want het kwam los. Na 4 weken volgde een tweede behandeling, het snot werd steeds minder en een aantal weken later was Solas snotvrij. Nu, een paar maanden later, durf ik te zeggen dat Solas eindelijk na 4 jaar snotvrij is! Ik moet er gewoon aan wennen, maar heerlijk, hij is er echt vanaf.
Dus Roos super bedankt en ik sta helemaal achter jouw geweldige behandelingen!
Jolanda de Weert.